Με αφορμή κάποιο σχόλιο στο προηγούμενο άρθρο μου πρέπει να διευκρινήσω κάποια πράγματα.
Καταρχάς να πώ ότι δεν έχω τίποτα προσωπικό να λύσω με οποιονδήποτε τον οποίο αναφέρω στα κείμενά μου.
Τα προβλήματα και οι καταστάσεις όμως συχνά
προσωποποιούνται και πρέπει να αναφέρω ονόματα ώς παραδείγματα.
Το θέμα μας είναι άλλο όμως..Ας χρησιμοποιήσω ένα παράδειγμα:
Άν κάποιος υδραυλικός αποφασίσει ότι θέλει έχει άλλο επάγγελμα πχ ηλεκτρολόγος κανείς δεν έχει το δικαίωμα να του πεί τίποτα.
Επειδή η εργασία του αφορά αυτόν και λίγους ακόμα.
Άν όμως ένας Πολιτικός ή ένας Δικαστής τη μια μέρα αποφασίζει για δημόσια θέματα που αφορούν όλους μας,
κάνοντας χρήση την Εξουσία που του δίνει η θέση του λειτουργήματός του, και την άλλη μέρα παραιτείται και
αναλαμβάνει καθήκοντα σε μια εταιρία που έχει πάρε δώσε με το Κράτος και το Δημόσιο Χρήμα, τότε είναι κάτι άλλο.
Το άν είναι κάτι Νόμιμο ή Ηθικό ή απλά Νομιμοφανές και πολιτικά «μή πρέπον» θέλει πολύ συζήτηση.
.
Εδώ πριν κάποια χρόνια Ανώτατος Υπουργός λίγο πρίν νομοθετήσει για καίρια ζητήματα, παραιτήθηκε για να προσληφθεί από αυτόν που είχε το πιο άμεσο συμφέρον να μην ψηφιστεί ο Νόμος.
Ο Τύπος λέγεται ότι είναι η Τέταρτη Εξουσία.
Σωστά επίσης λέγεται ότι στις μέρες μας πλέον είναι πολύ πιο ισχυρή από μερικές από τις άλλες τρείς.
Ως διαχειριστές εξουσίας λοιπόν οι δημοσιογράφοι οφείλουν, τουλάχιστον μέσω δεοντολογίας,
να ασκούν το επάγγελμα – λειτούργημά τους ασκώντας κριτική σε αυτούς που ασκούν τις άλλες Εξουσίες και βοηθώντας
έτσι στην λειτουργία της δημοκρατίας.
Ξέρω ακούγονται θεωρητικά αυτά, αν όμως αυτοί οι απλοί διαχωρισμοί ρόλων πάψουν να υπάρχουν, τότε η διάκριση των εξουσιών που θεσπίζουν τα Συντάγματα όλων των Κρατών γίνονται λέξεις άνευ περιεχομένου.
Έτσι στο παραπάνω παράδειγμα μπορεί εγώ να είμαι Νομοθέτης και να εξυπηρετώ και Οικονομικά συμφέροντα.
Παράλληλα ή σε σειρά. Να δουλεύω σε Φαρμακοβιομηχανία ας πούμε υψηλά ιστάμενος, μετά να γίνομαι Υπουργός Υγείας και μετά πάλι Διευθυντής σε Φαρμακοβιομηχανία. Ακόμα κι άν ποτέ δεν κατηγορηθώ για κάτι παράνομο,
υπάρχει ένα πρόβλημα αξιοπιστίας, κι αυτό γιατί μπορεί εύλογα κάποιος να αναρωτηθεί:
Καλά αυτός πριν πάρει μια καινούργια θέση εργασίας κάνει format στο σκληρό δίσκο, και τα σβήνει όλα, φίλους, συνεργάτες, συμφέροντα, όλα?
Η ζωή πάντως δείχνει πως δεν λειτουργεί έτσι.
Μια ματιά στη Ελληνική πραγματικότητα, μπορεί να γίνει το τέλειο σεμινάριο για το πως λειτουργεί η διαπλοκή